Nieprzewidywalnosc, niestabilnosc i utrata informacji to fundamentalne cechy przeplywu turbuletnego. George Carnevale sprowadzil problem utraty informacji w turbulencji na poziomie makro dla dynamiki wewnetrznej lub przeplywow rownoleglych zewnetrznych do wyrazenia 0.5 ln detA , gdzie macierz A jest momentem centralnym drugiego rzedu. Dla calkowitej wariancji 7+4sqrt3 wyznacznik jesi reprezentacji macierzowej wynosi 1, zatem tylko w tym przypadku utrata informacji wynosi 0. Zatem w turbulencji calkowita wariancja jest zachowana dla dynamiki wewnetrznej lub dynamiki zewnetrznych ukladow rownoleglych. Jeszcze bardziej zaskakujaca interpretacja . Dla ciemnei materii , ciemnej energii i zwyklej materii czyli dla 9+6qrt3+1 mamy wartosc bezwzgledna z wyznacznika 8 i odpowiednio utrata informacji bliska 1. Inaczej mowiac proby wnioskowania o calosci wszechswiata na podstawie rozkladu zwyklej materii jest pozbawiona najmniejszego sensu. Z innej beczki . Problem Einsteina Newtona ,czyli problem peryhylium Merkurego to problem interpretacji obserwacji 571/41 . Prosta reprezentacja 7+4sqrt3 za pomoca ulamkow lancuchowych i interpretacja rezultatu Carnevale jasno mowi, ze Newton i Einstein nie rozumieli wyniku. Proba Einsteina ,ze poprawka 41 bierze sie z grawitacji i powtarzana jako glowny eksperymaentalne potwierdzenie teorii wzglednosci jest jawnym belkotem.Nawet to 100 latach dowod wynosi 20 stron i jest pelen naciaganych interpretacji i przyblizen , aby otrzymac 7+4sqrt3. Calkowita wariancja broni sie sama. NIE ROZUMIEJAC STRUKTURY NIE ROZUMIEMY ILOSCI.
ORR LIMIT OF ADAPTIVE WALKS.Startując z dowolnego miejsca nie istnieje adoptacyjny algorytm , który osiąga lokalne ekstremum szybciej niż średnio w e-1 krokach.Momenty wyższych rzędów E(L^2)=e+1,Var(L)=e(3-e). Allen Orr postuluje darwinowską adaptację jako ruch losowy +perfekcyjny algorytm deterministyczny. W ilu krokach startując z początku można osiągnąć globalne ekstremum?1 Moja odpowiedż brzmi 1+sqrt3.1 My badamy algorytmy zwierząt jako proste i mające głębokie ewolucyjne konsekwencje a nie gonimy za sztuczną inteligencją 2 Konrad Lorenz wykluczył jeden krok bodzieć reakcja jako niewłąściwy narzędzie do badania zachowań wrodzonych , instynktownych. 2 Dwa kroki prowadzą do elementarnego feedback za pomocą semigrupy i jej zaburzenia .3 Konergencja w biologii zakłada ograniczoność form i wybór jednej z nich a nie tworzenie czegoś zupełnie nowego. W pierścieniu Zsqt3 bazując na 3 punktach stałych Nielsena otrzymujemy formy 1+sqr3,4+2sqrt3,-2+2sqrt3, 13+7sqt3 o 2 krokach. Dwa kroki
Omawiany wynik Carnevale o utracie informacji w turbulencji https://ui.adsabs.harvard.edu/abs/1982JFM...116..115C/abstract
ReplyDeleteUtrata informacji w turbulencji to nie tyle problem usredniania , trudnosci warunkow poczatkowych ,zlozonosci co ZASADNICZO niewlasciwego modelu. Porownaj wyniki o turbulencji Landaua za pomoca 0.5#(1+sqrt3). Patrz praca .
ReplyDeleteIn more general cases where flow may be correlated with external fields, such as quasigeostrophic turbulence above irregular topography, or where internal correlations as
ReplyDeleteamong vertical layers in a layer model of quasi-geostrophic turbulence are to be considered, Carnevale et al. (1981) have demonstrated an important extension of (3.1).
Consider an overall second moment correlation matrix Y among all of the wave-vector
coefficients of all of the fields present. The appropriate entropy then is
S = ln0.5lndetY. (3.2).
Carnevale et al. (1981) show that S defined by (3.2) is related to our lack of information
about the ensemble, and that, assuming Gaussian initial conditions, S cannot decrease
in time for conservative systems.
Robert Kraichman byl jednym z ostatnich asystentow Einsteina. Kraichnan rozwijał swoje teorie turbulencji przez wiele dziesięcioleci i był jednym z czołowych amerykańskich teoretyków w tej dziedzinie. Od 1967 r. utrzymywał, że w przypadku dwuwymiarowych turbulencji energia turbulencji nie kaskaduje od dużych skal (określanych przez wielkość przeszkód w przepływie) do mniejszych, jak to ma miejsce w trzech wymiarach, lecz kaskadowo od małych do dużych skal. Teoria ta nazywana jest odwróconą kaskadą energii i ma szczególne zastosowanie w oceanografii i meteorologii, ponieważ przepływy na powierzchni Ziemi są w przybliżeniu dwuwymiarowe. Teoria została przetestowana i potwierdzona w latach 80. przez dane zebrane z balonów meteorologicznych. Oczywiscie jak jest w jednym wymiarze nikt tego nie weryfikowal. Wedlug mnie przeplyw w jednym wymiarze jest podobny jak w 3 wymiarach.
ReplyDeleteZainteresowanie przepływem turbulentnym sięga wielu wieków wstecz, ale do niedawna postęp był bardzo powolny, z punktu widzenia teorii ab initio (zaczynając od równań Eulera czy Naviera-Stokesa). W XX wieku niezliczone zastosowania, np. w lotnictwie lub cyrkulacji atmosferycznej i oceanicznej, były główną siłą napędową postępu. W ciągu ostatnich osiemdziesięciu lat, dzięki (a) prognozom skalującym Kołmogorowa w 1941 r. (K41), (b) kryterium Onsagera z 1949 r. dla anomalnego rozpraszania energii oraz (c) odkryciu przez Kraichnana odwrotnej kaskady energii dla Turbulencja 2D, mieliśmy początki teoretycznego zrozumienia. Ponadto z eksperymentów i symulacji numerycznych z ostatnich czterdziestu lat jest teraz jasne, że prosta niezmienność skali jest zerwana i że turbulentny płyn wykazuje skalowanie multifraktalne, które zostało wymodelowane przy użyciu różnych modeli probabilistycznych ad hoc, dotychczas niewydedukowanych z równań hydrodynamicznych.
ReplyDeleteThis paper is pure Kraichnan. A wealth of intrigu-ing ideas are tossed out, very original model calculations sketched in brief,and clever counterexamples devised against conventional ideas .
ReplyDeleteTrzeba pamietac ,ze izometryczne osadzanie Nasha dla wstegi Mobiusa zwiazane jest z Zsqrt12 . In his famous undergraduate physics lectures, Richard Feynman remarked about the problem offluid turbulence: “Nobody in physics has really been able to analyze it mathematically satisfactorilyin spite of its importance to the sister sciences” [1]. This statement was already false when Feynman made it. Unbeknownst to him, Lars Onsager decades earlier had made an exact mathematicalanalysis of the high Reynolds-number limit of incompressible fluid turbulence, using a method thatwould now be described a non-perturbative renormalization group analysis and discovering the first “conservation-law anomaly” in theoretical physics. Onsager’s results were only cryptically announced in 1949 and he never published any of his detailed calculations.
ReplyDeletefinally rescued from oblivion and reproduced by this author in 1992. The ideas have subsequently
been intensively developed in the mathematical PDE community, where deep connections emerged
with John Nash’s work on isometric embeddings. Furthermore, Onsager’s method has more recently been successfully applied to new physics problems, such as compressible fluid turbulence
and relativistic fluid turbulence, yielding many novel testable predictions. This note will explain
Onsager’s exact analysis of incompressible turbulence using modern ideas on renormalization group
and conservation-law anomalies, and it will also very briefly review subsequent developments.
Problem domkniecia turbulencji Nieprzewidywalność i skomplikowana postać turbulentnego przeplywu skłaniają do opisania go rozkładami prawdopodobieństwa na dużym zbiorze realizacji. Nawet gdyby można było zmierzyć dokładną, szczegółową strukturę pojedynczej realizacji, nigdy nie zostałaby ona odtworzona w żadnym powtórzeniu eksperymentu.
ReplyDeleteProblem Leraya patrz 19 grudzien 2019 Wszystkie slepe kury uwielbiaja wykresy. Maja na nich lokalne i unikalne rozwiazania ,ciagla zaleznosc od tego co powie pewien facet z drugiej strony oceanu. Sa to silne rozwiazania i wyjasnienia. Niestety dla TURBULENCJI co udowodnil Jean Leray w 1933 nie mozna przedluzyc tych danych na przyszlosc. Zaproponowal on slabe rozwiazania, ktore maja charakter globalny i ktore nie mozna ujac za pomoca klasycznego rozumienia funkcji. To co robimy to przenosimy globalne rozwiazania z jednego swiata do drugiego. Sa to klasyczne okrezne metody o wyjatkowej efektywnosci .
ReplyDelete.
ReplyDeleteArgumenty Leraya , wzmocnione w latach 70-tych pracami innych badaczy, legły u podstaw scenariusza turbulencji, zgodnie z którym ruch turbulentny w cieczy jest konsekwencją nieprzedłużalności rozwiązań w czasie i ich rozpadu. Tak więc, regularne rozwiązanie w przedziale [0, T0] charakteryzuje przepływ laminarny, następnie w chwili T0 pojawiają się osobliwości interpretowanej ako turbulencja.
”A great many people think they are thinking when they are
ReplyDeleterearranging their prejudices”
William James (US Pragmatist philosopher and psychologist, 1842
- 1910)
Quoted by P.H. Davidson in his book on Turbulence
Globalne rozwiazanie Leraya latwo przedluzyc poprzez uogolnienie spojnosci odcinka na topologie Zarisky ( patrz praca spojne sa pary x,y ,ze xy=1 ) czy punkty wybuchowe jako punkty stale . Niezmiennniczosc 2 punkow gwarantuje rozwiazania dla torusa w Zsqrt3. jako teoria przeszkod Nielsena . Przedluzenie gwarantuje rowniez wynik o utracie informacji jako 0.5 lndetA . Twierdzenie Leraya ma bardzo filozoficzna wymowe . Poprzez biezaca obserwacje nic nie mozemy powiedziec o realnym zagrozeniu turbulencja . Nie mozna przedluzyc biezacej regularnosci ,stabilnosci na przyszly okres. Z drugiej strony wiemy ,ze od 2015 jestesmy sfazowani poprzez globalne struktury z dylatacja 362 ,czyli poczatkim wojen polsko rosyjskich i konfliktow z calym swiatem. Jak mowil Clauzewitz wojna jest to tylko przedluzenie biezacej polityki bardziej radykalnymi srodkami.
ReplyDeleteLeray w epokowym artykule z 1934 r., opublikowanym w Acta Mathematica wykazał, że gładkie dane początkowe mogą powodować powstawanie rozwiązań niestacjonarnych, które pozostają gładkie tylko przez skończony czas, po czym stają się nieregularne (maksymalna prędkość „rozlatuje się”) i spełniają równania Naviera-Stokesa tylko w uogólnionym sens; oznacza to, że takie rozwiązania nie spełniają równań w każdym punkcie, ale muszą być zintegrowane z płynnymi funkcjami testowymi. Leray nazwał takie rozwiązania „turbulentnymi”. W tym samym artykule udowodnił, że rozwiązania regularne są jednoznacznie zdeterminowane przez ich dane początkowe i zasugerował, że z drugiej strony może istnieć wiele rozwiązań „turbulentnych” odpowiadających tym samym danym początkowym. Ta hipoteza pozostaje nieudowodniona i jest jednym z konkurencyjnych argumentów za opisywaniem początku turbulencji.
ReplyDeleteOczywiscie turbulencja jako przejscie poprzez quasicrystals Ruelle Tankensa byl wielokrotnie omawiany ink.springer.com/article/10.1007/BF01646553
ReplyDeleteOczywiscie turbulencje w jednym wymiarze prace Roger LEWANDOWSKI . Wielokrotnie omawiane.
ReplyDeleteWarto tez wrocic do pracy doktorskiej Heisenberga Stability and turbulence i echo pozniejsze Kolmogorowa jako prawo potegowe 3 (1/3) .
ReplyDeleteIn 1941 Kolmogorov and Obukhov [ proposed a statistical theory of turbulence based on dimensional arguments. should scale with the distance (lag variable) l between them, to the power p/3.
ReplyDeleteWydaje sie , Carnevale jako jeden z niewielu zrozumial o co chodzi w turbulencji . The role of entropy in the description of macroscale fluid motions has tended to be
ReplyDeleteviewed as esoteric. Entropy as given by 0.5 lndetA does not have the same intuitive realityas kinetic energy, say. Yet it is intriguing that calculation in ocean basins, on a
rotating sphere, in two-layer fluids and above arbitrary topography, which are based
upon maximizing S subject only to overall constraints such as total energy, total
enstrophy or angular momentum, produce some strikingly realistic flows.
When we turn to predictability, the role of entropy becomes natural and indeed,
we feel, essential. In the case of weather predictability, we are not so concerned about
the future kinetic energy of the atmosphere nor even the kinetic energy of the ‘error
wind’. Rather, we seek a quantitative measure of the maximum information that we
may hope to provide about future states of the atmosphere, given our current information about the atmosphere.
Rosyjski senator zawsze klamie Polska polityka zagraniczna, w której "emocje są zawsze na pierwszym planie, duma na drugim, syndrom ofiary na trzecim, a kalkulacja i zdrowy rozsądek nie znajdują się nawet w pierwszej piątce". Obliczenia i modele matematyczne nie sa nawet w pierwszej setce.
ReplyDeletePatrzac na poziom dyskusji Sikorski Kepa mozna stwierdzic jedno . Ci ludzi zarowno z Po i Pis w nowoczesnym panstwie powinni co najwyzej czyscic kible a nie byc ministrami.
ReplyDeleteTe męczarnie ludzi siłą od cepa oderwanych skończą się gdy pojawi się Generał Dyktator, posadzi w berezie tych z prawej a potem tych z lewej, potem jeszcze zlikwiduje kościółek i wprowadzi dekretem islam, bo jakby nie patrzeć islam to nie tylko religia tylko ustrój społeczno-ekonomiczny, gówniany jak każdy czarnogłowych, ale skrojony na czasy tyranów, które nadchodzą wielkimi krokami.
ReplyDeletedemony pieniądza wydają się być wyzwolone, teraz czas na ambę na krypto, góra dół nożyce stół :)
ReplyDeleteWedług Leszka Kolakowskiego mentalność Homo sovieticus można scharakteryzować następującymi cechami:
ReplyDeleteczłowiek podporządkowany kolektywowi (organizacji partyjnej),
dla jego postawy charakterystyczna jest ucieczka od wolności i odpowiedzialności,
koniunkturalizm, oportunizm,
agresja wobec słabszych, uniżoność wobec silniejszych,
brak samodzielnego myślenia oraz działania,
oczekiwanie, że „ktoś coś załatwi”,
zniewolony intelektualnie,
pozbawiony osobowości i godności,
całkowicie podporządkowany władzy
Tischner tej nazwy nie wymyślił, lecz przejął ją od rosyjskiego dysydenta Zinowiewa. Według niego radzieckie społeczeństwo „składa się z galaretowatych jednostek i samo przypomina galaretę. Jest to społeczeństwo kameleonów, będące w całości gigantycznym kameleonem”. Dla Tischnera „homo sovieticus” to forma „ucieczki od wolności”, w której „galaretowate jednostki” nie potrafią żyć, bo zycie domaga się samodzielnego działania i decyzji. Bez nich rodzi się pokusa, by nieszczęścia z przeszłości utrwalić na zawsze, zawsze być gotowym obwiniać innych, a nie siebie i być niezdolnym do poświęcania się ku ich przezwyciężeniu. Takich jednostek chciał komunizm, by móc im urządzać życie po swojemu, by móc im wmawiać, określać ich myśli, przewidywać reakcje. Tischner wiedział, że „homo sovieticus” w ludziach po PRL jest silny i może być nawet dziedziczny.
ReplyDeleteCzłowieka radzieckiego” charakteryzuje skłonność do kierowania się autorytetem państwa w ocenie rzeczywistości, do przyjmowania postawy nieufności i niepokoju wobec wszystkiego, co obce i nieznane, jest przekonany o własnej bezsilności i niemożności oddziaływania na otoczenie. rzeczywistość; stąd już tylko krok w kierunku braku poczucia odpowiedzialności za tę rzeczywistość. Jego tłumiona agresja, zrodzona z chronicznego niezadowolenia z życia, intensywne poczucie niesprawiedliwości i niezdolności do samorealizacji oraz wielka zawiść, wszystko to przeradza się w fascynację siłą i przemocą, a także skłonność do „negatywnej identyfikacji”. „ – w opozycji do „wroga” lub „cudzoziemca”. Taka osobowość odpowiada quasi-plemiennemu podejściu do standardów moralności i prawa .
ReplyDelete— „Rosja uzależniona od konfliktu. Wewnętrzne uwarunkowania antyzachodniej polityki Kremla”, Maria Domańska
Dzien bez straszenia spoleczenstwa wojna jest dniem straconym . szef solidarnosci podpalimy Europe , premier spowodujemy 3 wojne swiatowa , szef pisu mowiac o pokoju szykujemy sie do wojny.
ReplyDeletedebile myślą, że są mądrzejsi od Nostradamusa i jak zrobią coś głupiego, to wywrócą całą jego narrację i słowo Stwórcy za nim stojące :D
ReplyDeleteim bardziej się ciskają, tym szybciej realizują kolejne przepowiednie, nie te onetowe pierdy sfałszowane i trąbiące o koncach świata, by wytresować ćwoków, aby na hasło Nostradamus dostawali spazmów śmiechu... ten się smieje, kto się śmieje ostatni...